Τα παιδιά είναι συχνά πιο παρατηρητικά από ό, τι πολλοί ενήλικες τους δίνουν πίστωση.
Δεν είναι μόνο αυτό που τους λέμε άμεσα ότι απορροφούν. Είναι το πώς μιλάμε για τους εαυτούς μας και τους άλλους, αυτό που λέμε σε άλλους για αυτούς και πώς συμπεριφέρουμε επίσης.
Ζητήσαμε από ειδικούς τι είδους πράγματα τα παιδιά παίρνουν ότι οι ενήλικες δεν συνειδητοποιούν πάντα ότι παρατηρούν. Αυτή η λίστα δεν έχει σχεδιαστεί για να είναι κρίσιμη. Αντίθετα, είναι μια υπενθύμιση ότι μπορούμε όλοι να φέρουμε λίγο περισσότερη συνειδητοποίηση στις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις.
1. Πώς αισθάνεστε για τον σύντροφό σας, τον συμπατριώτη ή τους άλλους φροντιστές τους.
Μπορεί να νομίζετε ότι είστε λεπτές όταν ρίχνετε τα μάτια σας στο σύντροφό σας ή πυροβολείτε τον πεθερό σας μια βρώμικη ματιά. Αλλά τα παιδιά μπορούν να πιάσουν αυτά τα μη λεκτικά σημάδια, Εν λόγω κλινικός ψυχολόγος Jazmine McCoyποιος περνάει @Themompsychologist στο Instagram. Είναι επίσης σε θέση να πάρουν κριτική ή αρνητικές παρατηρήσεις σχετικά με τους άλλους γονέας ή φροντιστές στη ζωή τους, ακόμα και όταν μπορεί να προσπαθήσετε να τα καλύψετε ως αστεία ή σαρκασμό, είπε στο HuffPost.
“Τα παιδιά παρατηρούν αυτή τη δυναμική, οπότε δοκιμάστε το καλύτερο για να μιλήσετε ιδιαίτερα για τον άλλο γονέα και τους φροντιστές γύρω από το παιδί σας – ακόμα κι αν είναι σε άλλο δωμάτιο”, δήλωσε ο McCoy. «Πιθανότατα μπορούν να σας ακούσουν».
Αυτό είναι σημαντικό ανεξάρτητα από τη σχέση σας με αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί; Βοηθά το παιδί να αισθάνεται ασφαλές, σίγουρο και φροντισμένο, πιο συναισθηματικά συνδεδεμένο με τους φροντιστές τους και λιγότερο ανήσυχος, δήλωσε ο McCoy.
Προσέφερε μερικά παραδείγματα των πραγμάτων που θα θέλατε να ακούσει το παιδί σας για τους άλλους ενήλικες στη ζωή του παιδιού σας: “Ουάου, η μαμά σχεδίασε μια διασκεδαστική περιπέτεια για εμάς!” ή “Αυτό το δείπνο βγήκε υπέροχο. Ο μπαμπάς είναι ένας μεγάλος σεφ!” ή “Aww, αυτό μοιάζει με μια τόσο μεγάλη μνήμη που είχατε με τη γιαγιά. Ήταν τόσο ωραία για να σας πάει εκεί.”
2. Πώς νιώθεις για το σώμα σου.
Τα παιδιά έχουν “έντονη επίγνωση” για το πώς οι ενήλικες μιλούν για τα δικά τους σώματα και τα σώματα άλλων ανθρώπων, δήλωσε ο εγγεγραμμένος διαιτολόγος Alyssa Miller του @Nutrition.for.littles Λογαριασμός Instagram. Και μπορούν επίσης να διαβάσουν τη γλώσσα του σώματός μας.
“Μπορούν να πάρουν τις λεπτές-και όχι-τόσο λεπτές-ενέργειες, να αντλήσουν συμπεράσματα για τα σώματα”, δήλωσε στην HuffPost. “Μαθαίνουν τι θεωρείται καλό και κακό, επιθυμητό και ανεπιθύμητο.”
Παρατηρούν τον τρόπο που κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και μπορεί να κάνει συμπεράσματα από αυτό. Παρατηρούν αν δεν φοράτε ποτέ μαγιό στην πισίνα, αν διαγράψετε πολλές φωτογραφίες του εαυτού σας ή αποφύγετε να φτάσετε μπροστά από την κάμερα εντελώς, είπε ο Μίλερ.
“Οι ενήλικες δείχνουν συνεχώς στα παιδιά πώς να βλέπουν το δικό τους σώμα μέσα από τις καθημερινές τους ενέργειες”, ανέφερε. “Σκεφτείτε το: Κανένα μωρό ή μικρό παιδί είναι αμηχανία από την κοιλιά τους, τους μηρούς τους ή το ύψος τους μέχρι να ακούσουν σχόλια ή να γίνουν μάρτυρες κάποιος άλλος να είναι ανασφαλής γι ‘αυτό”.
Aire Images μέσω Getty Images
3. Αυτό που πραγματικά εκτιμάτε.
“Τα παιδιά παρατηρούν αυτό που πραγματικά εκτιμάτε με βάση αυτό που λέτε και κάνετε. Αυτό είναι μερικές φορές διαφορετικό από αυτό που λέτε ότι εκτιμάτε”, δήλωσε ο κλινικός ψυχολόγος Laura Markham, συγγραφέας του “Ειρηνικός γονέας, χαρούμενα παιδιά” και ιδρυτής του ιστότοπου Άα! Γονική μέριμνα.
Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι τα αθλήματα είναι πραγματικά για την ομαδική εργασία, την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων και την καλή στιγμή με τους φίλους σας.
“Αλλά τότε όταν τα παίρνετε μετά το παιχνίδι, η πρώτη σας ερώτηση είναι:” Ποιος κέρδισε; “, δήλωσε ο Markham στο HuffPost.
Πιθανότατα έχετε πει στο παιδί σας ξανά και ξανά πόσο σημαντικό είναι να είμαι ειλικρινής “, αλλά τότε τους έχετε fib για την ηλικία τους για να πάρει ένα φθηνότερο τέλος εισόδου στο πάρκο ψυχαγωγίας”, πρόσθεσε.
Τα παιδιά μαθαίνουν αξίες παρατηρώντας τη συμπεριφορά σας και στη συνέχεια αντλώντας συμπεράσματα για το τι πιστεύετε ότι είναι σημαντικό, είπε ο Markham.
“Ανεξάρτητα από αυτό που τους διδάσκετε συνειδητά, τα παιδιά σας θα προκύψουν από την παιδική ηλικία με σαφείς απόψεις για το τι πραγματικά εκτιμούν οι γονείς τους και με ένα καλά αναπτυγμένο σύστημα αξίας”, πρόσθεσε. “Πρέπει να διατυπώσουμε τις αξίες μας και στη συνέχεια τα παιδιά μας – όχι μόνο μία φορά, αλλά ξανά και ξανά, εφαρμόζοντας αυτές τις αξίες στα καθημερινά διλήμματα που αντιμετωπίζει το παιδί μας”.
4. Η αυτοσυγκέντρωση σας (ή η έλλειψη αυτού).
“Ένα πράγμα που έχω παρατηρήσει ξανά και ξανά είναι ότι ενώ διαφορετικά παιδιά έχουν διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, η ικανότητά τους να δίνουν και να λαμβάνουν χάρη και συμπόνια συχνά αντικατοπτρίζουν τους ενήλικες γύρω τους”, δήλωσε ο Μίλερ.
Εάν το παιδί σας χτυπά τον εαυτό του πάνω από ένα λάθος στο σχολείο, μπορεί να παρηγορήσετε το παιδί σας, υποτιμώντας ότι δεν το παίρνουν τόσο σκληρά. Αλλά αν έχετε την τάση να χειρίζεστε αποτυχίες με αυτόν τον τρόπο, το παιδί σας έχει σημειώσει αυτό.
“Τα παιδιά παραλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο οι ενήλικες χειρίζονται τα λάθη, την αυτο-ομιλία τους, τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες και τις τελειοποιητικές τάσεις”, δήλωσε ο Μίλερ.
“Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν αυτοσυγκέντρωση ή είναι σκληροί για τον εαυτό τους ακούσια διδάσκουν τα παιδιά να είναι κρίσιμα και σκληρά με τον εαυτό τους”, είπε. “Αντίθετα, οι ενήλικες που είναι ευγενικοί με τον εαυτό τους, παραδέχονται λάθη και περνούν από αυτούς να διδάσκουν την ανθεκτικότητα των παιδιών και να χρησιμοποιούν λάθη ως μαθησιακές ευκαιρίες”.
FG Trade μέσω Getty Images
5. Η σχέση σας με τα τρόφιμα.
Τα παιδιά δίνουν προσοχή στις διατροφικές συνήθειες των ενηλίκων στη ζωή τους, καθώς και τον τρόπο που μιλούν για τα τρόφιμα. Οι γονείς και άλλοι φροντιστές “επηρεάζουν άμεσα” τις επιλογές των τροφίμων που κάνουν τα παιδιά και τις πεποιθήσεις που αναπτύσσουν για τα τρόφιμα, δήλωσε ο Μίλερ.
“Αθώα σχόλια όπως” αυτά είναι επικίνδυνα “γύρω από ένα πιάτο μπισκότων, επισημαίνοντας τα τρόφιμα ως« καλά »ή« κακά », παρακάμπτοντας τα γεύματα ή εκφράζοντας ενοχή για το φαγητό παρατηρούνται και εσωτερικοποιούνται από παιδιά», πρόσθεσε.
Με την πάροδο του χρόνου, τέτοια σχόλια και συμπεριφορές διαμορφώνουν τη σχέση ενός παιδιού με τα τρόφιμα, “ενδεχομένως οδηγώντας σε ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες ή στάσεις”, δήλωσε ο Μίλερ.
“Η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά τείνουν να τρώνε τα ίδια τρόφιμα που κάνουν οι γονείς τους, τόσο ως παιδιά όσο και ως ενήλικες”, ανέφερε. “Με τη μοντελοποίηση μιας ισορροπημένης και θετικής προσέγγισης στα τρόφιμα, οι ενήλικες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες και μια υγιή σχέση με τα τρόφιμα”.
6. Πώς μιλάτε για το παιδί σας σε άλλους ενήλικες.
Ας πούμε ότι το παιδί σας είχε απλώς μια επική κατάρρευση στο Target. Όταν φτάσετε στο σπίτι, συμπληρώνετε τον σύντροφό σας για το τι ακριβώς συνέβη με τη μορφή σαρκαστικών σχολίων σχετικά με το “καταπληκτικός το πρωί που μόλις είχατε “ή αστεία για το περιστατικό, νομίζοντας ότι πιθανότατα πηγαίνει πάνω από το κεφάλι του παιδιού σας.
“Μπορεί να μην ξέρουν τι σημαίνει όλα, αλλά μπορούν να πάρουν το γεγονός ότι νομίζετε αρνητικά για το τι συνέβη και αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμηση και τη σχέση τους μαζί σας”, δήλωσε ο McCoy.
Όταν μιλάτε με έναν φίλο, σχετικό ή συμπατριώτη, είτε στο τηλέφωνο είτε αυτοπροσώπως, για κάτι που συνέβη με το παιδί σας, προσέξτε τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε, ενημέρωσε ο McCoy.
“Μιλήστε για το μάθημα ή πώς επιλύσατε το πρόβλημα σε σχέση με την εστίαση στο λάθος ή το πρόβλημα”, είπε. “Προσποιηθείτε ότι μιλάτε στο παιδί σας και μιλήστε στον σύντροφό σας για το παιδί σας πώς θα τα κάνατε άμεσα.”
